[zaloguj się]
[pdf]

KLAWA (2) sb f

Oba a jasne.

Fleksja
sg
N klawa
A klawę

sg N klawa (1). ◊ A klawę (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Drąg żelazny, maczuga [clava, baculus habens massam ferri in fine – buława, kilof vel klamra BartBydg; clava – buława, maczuga, kiczka albo piłatyk i kijec Mącz 56a; ‒ palica, buława Calep; maczuga, wekiera, pałka ‒ clava Cn] (2): potym we zbroi będąc thák cżynili/ trzymáiąc w ręku miecż álbo kláwę żelázną (marg) Klawa álbo Kiloff. (–) BielSpr 5.

MM