[zaloguj się]
[pdf]

KLWAĆ (10) vb impf

Fleksja
inf klwać
indicativus
praes
sg pl
3 kluje klują
praet
sg pl
3 m klwåł m pers
n subst klwały

inf klwać (1). ◊ praes 3 sg kluje (4). ◊ 3 pl klują (3). ◊ praet 3 sg m klwåł (1). ◊ 3 pl subst klwały (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

Uderzać w coś dziobem, wyszarpywać coś dziobem, dziobać; ferire rostro Mącz, Cn; rostro everberare Cn (10) : Ráno kwitnął/ á wiecżor żáby po nim ſkacżą/ Wrony kluią/ kokoſzy rozgrzebáiąc gdacżą. RejWiz 83v.

klwać co komu, czemu (2): GroicPorz 11; NIe ták był bolem teſkliwym tárgány/ [...] Zmyślny Protheus/ gdy mu krzywonoſy Klwał pták żywemu wątrobę/ płęć/ włoſy. RybGęśli C4v.

klwać w co (2): kruk w poſzládek kluie KochPhaen 17. Cf Zwrot.

Przysłowia: Bo kiedy kruk kruka kluie Pewnie głodne lato czuie RejJóz D2.

Mąż niemoże żony káráć o cudzołoſtwo/ [...] gdy też ſam cudzołożnikiem ieſt. Bo kruk krukowi oká niekluie. GroicPorz 11.

Zwrot: »klwać nosem« [w tym: kogo w co (1)] [szyk zmienny] (3): Kury ſie iey ſprzećiwiáły/ Skrzydły biły/ noſmi klwáły BierEz I; Mącz 121c; KmitaSpit C5.
Przen: Nadszarpywać czyjeś dobro, łupić (2): iż tácy ludzie [pochlebnicy marni] gorſzy niżli Krucy/ bo krucy tylko po ſmierći śćirwu doiadáią/ ále ći ieſzcże zá żywotá bárzo kluią á ocży łupią káżdemu tákiemu. RejZwierc 49, 49.

Synonim: zobać.

Formacje współrdzenne: klwać się, poklwać, przeklwać się, wklwać, wyklwać.

Cf [KLWANIE]

ZCh