Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KLWANIE]

Następne hasło: KŁADĄC »

KŁADAĆ (3) vb impf

W inf kładać. ◊ W praet kłå- (1) RejFig, kła- (1) RejZwierz.

Fleksja

inf	kładać

praet
	sg
3	m	kłådåł

inf kładać (1). ◊ praet 3 sg m kłådåł (2).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Iter. od „kłaść” ‘umieszczać’ (3)
- a. Umieszczać w pozycji leżącej, układać (1)
- b. Przytwierdzać, zdkładać (1)
- c. Wkładać (1)

Iter. od „kłaść” ‘umieszczać’ [co] (3):

a. Umieszczać w pozycji leżącej, układać [przed co] (1): kreẃ niewinną/ kreẃ (mówię) przelali Właśćiwych dźiatek ſwoich: żáłoſné ofiáry Przed Chánáneyſkié kłádáć niegodné máſzkáry. KochPs 162.

b. Przytwierdzać, zdkładać [na co] (1): Wołom kłádał ogniſte wiązáni ná rogi RejZwierz 39v.

c. Wkładać [pod co] (1): DWá mieſzkáli w komorze/ ieden miewał gruſzki/ Ktore ſobie więc kładał w głowy pod poduſzki. RejFig Aa3v.

Formacje współrdzenne cf KŁAŚĆ.