[zaloguj się]
[pdf]

KNOWAĆ (10) vb impf

knować z tekstu nie oznaczającego ó; a jasne.

Fleksja
inf knować
indicativus
praes
sg pl
1 knuję
3 knuje knują
praet
sg
3 m knowåł

inf knować (2). ◊ praes 1 sg knuję (1). ◊ 3 sg knuje (4). ◊ 3 pl knują (2). ◊ praet 3 sg m knowåł (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Zamyślać coś na czyjąś niekorzyść; skrycie coś planować; machinari Calep, Cn; commoliri dolum a. machinam, fabrefacere fallaciam, fabricare ingenio, procudere dolos, struere, tuditare Cn [co] (7): ActReg 170; Powiédz Heleno/ co záś wáſz Vlyſſes knuie/ Iáką ſkázę/ iáki bol/ ná náſzé gotuie. GórnTroas 61.
Zwroty: »fortele knować« (1): Ięzyk zdrádliwy fortéle knuie. KochPs 75.

»knować w głowie, w sercu« [szyk zmienny] (1 : 1): Tego naprzod bądź pewien/ iż Bog wſzitko widzi A iako cnotę lubi/ tak ſię grzechem brzidzi. Przeto niſzli co pocżnieſz knować w głowie ſwoiey Vważ to pirwey/ że Bog ſwiatkiem ſprawy twoiey KochSat B4; KochPs 204.

»zdradę, potwarz knować« (2 : 1): Bróń [mię] od potwarców ſproſnych niewſtydliwych: Którzy w ſwym ſercu zdrádę tylko knuią KochPs 204; Calep 625b; SzarzRyt A4.

2. Obmyślać, układać coś [co] (3):
Zwrot: »prawo, dekrety knować« (2 : 1): ná ſwe dekrety ſzatáńſkie/ ktore w ſzátáńſkich ſtolicách/ [...] ná kożdy rok inákſze knuią ReszList 144; tęn kto v was náprżod práwo knował/ trżebá mu było obaczyć pilnie okolicznośći wſzyſtkie/ niedoſtátki Polſkie GórnRozm H4v; SkarKazSej 681b.

Formacja współrdzenna: uknować.

ZCh