![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: KOBYŁKA | Następne hasło: KOC » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
KOBZA (4) sb f
o jasne.
Fleksja
| sg | |
|---|---|
| A | kobzę |
| L | kobzie |
sg A kobzę (2). ◊ L kobzie (2).
Sł stp brak, Sł stp nazw os, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
Znaczenia
Szarpany instrument muzyczny o trzech strunach, lira; fides Mącz; organum musicum trichordum, pandura Cn (4): kthemu rychley ſie dwá zgodzą/ niż trzey/ iáko łatwiey ná kobzie dwie ſtrunie náſtroić/ niż trzy/ żeby ſie s ſobą zgadzáły. GórnDworz M2v; RejZwierc 97v.
Zwrot: »na kobzie, w kobzę grać« = canere fidibusMącz; pandurizare Cn [szyk zmienny] (1 : 1): Mącz 33d; żeć tám ſmácżnieyſza będzie wędzonká á káſzá niżli gdybyś leżał zá piecem ná ſciánę nogi wznioſł/ á w kobzę gráiąc cżekáiąc rychłoli obiad dowre/ niżlićby przynieſiono biyankę z márcepanem. RejZwierc 26.
ZCh