[zaloguj się]
[pdf]

KOCIĆ SIĘ (2) vb impf

Zawsze sie.

o jasne.

Fleksja
inf kocić się
praet
pl
3 m pers kocili się

inf kocić się (1). ◊ praet 3 pl m pers kocili się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

1. Rodzić potomstwo (o niektórych zwierzętach); fetificare Mącz; edere a. excludere a. reddere partum, eniti (partum), fetus procreare Cn (1): Fetifico, Koćić ſie/ álbo rodźić. Mącz 133c.
2. Płodzić potomstwo; tu w przen (1):
Fraza: »diabli się kocili« (1): WIerzę iże ſie dyabłi ná ten cżás koćili/ Kiedy ſie ći to Krepſcy tu ná ſwiát rodzili. PaprPan Y2.

Formacje współrdzenne: okocić się, pokocić się.

Cf KOCENIE

ZCh