[zaloguj się]
[pdf]

ATOĆ (5) pt i cn

pt (4), cn (1).

Obie samogłoski jasne.

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

I. Partykuła wskazująca, skierowująca uwagę na określoną sytuację; oto (4): Niekołác ná mię/ á toć iuż drzwi zámkniono LeopLuc 11/7, Ier 38/9; WerGośc 252; Atoć to ieſt oná gwiazdá/ ktorej ziemſkich grzechow wilgotnośći nigdy nie doſzły. LatHar 477.
II. Spójnik łączny; i oto (1): Kupiłem wieś: átoć muſſę iść y oględáć onę [et necesse habeo exire; i mam potrzebę wyniść WujNT] Leop Luc 14/18.

AK