[zaloguj się]

KOLEJKA (1) sb f

Fleksja

I sg kol(e)jką.

stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).

Dem. odkolej” ‘kolejność, następstwo według ustalonego porządku’; z neutralizacją funkcji deminutywnej; w funkcji przysłowka: »kolejką«: Stądże był on zwycżay v ſtárodawnych Tátárow/ iż s tey cżáſze/ ktorą ieden drugiemu ná bieſiedzie koleiką pijąc podawał/ nie był godzien ten cżłowiek pić/ ktory nieprzyiácielá/ ręką ſwą nie zábił GórnDworz Hhv.

MM