[zaloguj się]
[pdf]

KOLLEIJAT (13) sb m

k- (10), c- (3); -ll- (12), -l- (1); -g- (10), -gy- (1), -ij-(1), -i- (1).

o oraz e jasne, a pochylone (w tym 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
sg pl
N kolleijåci
G kolleijåta kolleijåt(o)w

sg G kolleijåta (1). ◊ pl N kolleijåci (8). ◊ G kolleijåt(o)w (4).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Członek zespołu; collegiatus Cn (13):
a. Kapłanów pracujących przy jednym kościele i przeważnie żyjących wspólnie według jednej reguły (kanoników) (5): Byli to [Saduceusze] iacy ſą dźiś collegiaci (krom tego że ſtych niéktoré na ſądy bráno) od inſzych doctorow ktorzy byli iakoby każnodźieié/ rozni MurzNT 101 marg; KrowObr 151v, 202v; Záś do Koſciołá wſtąpił Krol Pánny Máriey/ Słuchał Kollegiatow piękney Oráciey. StryjWjaz C.
Wyrażenie: »ksiądz kolleijat« (1): Lecż náſzy mili kśięża Kolleijaći wolą ledá co ná ſwoię wiecżną háńbę ná papir mázáć/ niżſię cżego dobrego od Kácerzow [...] náuczyć. BudNT przedm c3.
b. Profesorów jednej uczelni (8): Tegoż roku w Krákowie Kollegiaći łamiąc mur w Kollegium ſkarb náleźli w konwi miedzyáney BielKron 419, 196, 399, 408v; Academiae nostrae cum co magna rixa est, Náſzy Colegiaći máyą s nim ſwaru do ząb. Mącz 357a; ActReg 157; SarnStat 205.

W połączeniu z przymiotnikiem od nazwy miejscowej (1): O czym czytay diſzkurs potrzebny Stániſłáwá Grzebſkiégo, Kollegiatá Krákowſkiégo, człeká gruntownie vczónégo SarnStat 283.

MM