[zaloguj się]
[pdf]

KOŁODZIEJ (9) sb m

Teksty nie oznaczają ó oraz é; oba o prawdopodobnie jasne (tak w koło).

Fleksja
sg pl
N kołodziej kołodzieje
D kołodziejewi

sg N kołodziej (7). ◊ D kołodziejewi (1). ◊ pl N kołodzieje (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w.

Rzemieślnik trudniący się wyrobem kół i wozów; faber carpentarius Murm, Mymer2, Cn; carpentarius BartBydg, Calep; rotarius Mymer1; rotifex BartBydg; raedarius a. vehicvlarius fabricator, plaustrarius, traharius Cn (9): Murm 180; Mymer1 14; BartBydg 23b, 133b, Mymer2 13; Calep 167a; Kowale/ Kołodźieie/ Kácżmarze/ ći też máią nie dármo ná imieniu śiedźieć GostGosp 32; PYAST, z Kruſzwice Kołodźiey/ lecż iśćie Krol práwy Do Gniezná Stolec przenioſł KlonKr A 2v.

W połączeniu z imieniem (1): Item przed koſzmynem na przedmyeſzczyu kolodzieyewy schimunovy zona yinyenyem vrſulą v wyodl LibMal 1545/104.

Synonimy: koleśnik, stalmach.

MM