1.
Pomieszczenie w budynku służące do różnych celów, pokój, izba;
cellula, cubiculum Mącz, Cn (75):
cżemus nie ieſt ſama w komorce twoié OpecŻyw 146,
32v;
Oto vyzryſz onego dniá kiedy będźieſz biegał od komorki do komorki kriiąc ſię BibRadz 3.Reg 22/25;
KwiatKsiąż L4v;
Mącz 46b;
HistRzym 83;
Włáśnie iáko Lotá/ ták ty pánienki wywiodł/ gdy śię komorki ich zmurem záwálić miáły.SkarŻyw 194,
[236],
[237],
412,
444;
SkarKaz 454b,
489b,
609a,
b.
komorka do czego (1): Gdy tedy tak Anielſkim żywotem żyli/ á pánná oſobną ſobie komorkę do modlitwy miáłá SkarŻyw 242.
komorka na co (1): Komorká ná modlitwę. SkarKaz 609b marg.
Wyrażenie: »zimna komorka« (1): Hibernum cubculum, Zymna komórká. Mącz 160a.
W przen (2): Tácy w ſwoich tylko oſobnych głowkách y komorkach/ wiárę o Chryſtuſie vkázuią SkarŻyw 374, 374.
a. Schowek, tajemna izdebka do chowania ludzi lub zwierząt (2): wyedzial ze 2 wylky byli kradzione, kthore [...] przinyeſly I ſchowal ym [gospodarz] one do komorky nad giſdbą. LibMal 1554/186v; SkarŻyw 478.
b.
Pomieszczenie podnajęte, w którym mieszkali ludzie ubodzy nie mający własnego domu (2):
Zwrot: »komorkę nająć« (1): przyſſli do miaſta [...] a tam w zawrzeniu vbogim (iako vbodzy) vbogą ſobie komorkę naięli OpecŻyw 29.
c.
Cela, pomieszczenie, w którym mieszkali zakonnicy, pustelnicy lub kapłani (52):
HistRzym 82v;
A oćiec iey Páfuncius [!] támże w tym klaſztorze zakon przyiąwſzy/ w teyże komorce y ná teyże rogoży ná ktorey corká iego legáłá/ żywotá dokonáł. SkarŻyw 16;
ſłup ſobie wyſoko poſtáwił/ná ktorym wednie y wnocy przemieſzkał/ komórkę ſobie ná nim ná dwá łokćiá vcżyniwſzy SkarŻyw 30;
wolałby był komorkę na puſtyni/ niſzli kázálnicę w kośćiele. SkarŻyw 543,
14,
107 [3 r.],
167,
[237] [2 r.],
238 (
40);
A ia iuż ſtáry rychło ſię v W. K. M. prośić do komorki ſwoiey do bráciey będę SkarKaz )(4v,
)(2.
komorka czyja (2): nieprzyſtoi áby niewiáſty komorki ſług Bożych nawiedzáły SkarŻyw 310, 211.
Wyrażenia: »komorka klasztorna, w klasztorze« (
1 :
1):
Doktorze/ v krolewſkiegoś ſtołu á nie w komorce klaſztorney/ śiedziſz. SkarŻyw 202,
413.
»komorka wnętrzna« (1): Y Gdy przyſzli do mieſzkánia puſtelnicżego: zámknął ią w komorce wnętrzney SkarŻyw 238.
»zakonnicza komorka« (1): Niewiáſty y Krolewſkiey zacnośći wchodzić do zakonnicżych komorek niemáią. SkarŻyw 310 marg.
Szereg: »komorka i cella« (1): komorkić ſię y celle chćiáło/ otoſz ią maſz: cżyń że coś duſzy ſwey winien. SkarŻyw 473.
d.
Prawdopodobnie ustęp (1):
Zwrot: »chodzić na komorkę« (1): bo iáko cżáplá bez przeſtánku ye/ á gdziekolwiek leći/ tho z niey pierzcha/ ták białegłowy náſze/ vſtáwicżnie iedzą/ y vſtáwicżnie też chodzą/ dla chłodu ná komorkę. GórnDworz Q8.
[Wyrażenie: »potrzebna komorka«: Z tej izdby jest kownata, a z niej potrzebna komórka LustrMalb I 168.]
2.
Według ówczesnej medycyny jedna z części mózgu, będąca ośrodkiem poszczególnych władz umysłowych (6):
Aby w niey [głowie] tym ſnadniey mogły być rozdzielone trzy komorki potrzebne, pirwſza fantaſiey albo obacżenia á ta ieſt w cżele, wtora rozumu á ta ieſth we ſrzodku, trzecia pamięć á tą ieſt w tile. GlabGad B3,
B3,
W połączeniu szeregowym (1): á totho ieſt Circul,to ieſt krążek z vriny: ktori nieiednaki bywa, A ten znamionuie komorki błonecżki y mozg wſzytek głowy. FalZioł V 7.
Wyrażenia:»komorka mozgu, w mozgu« (
1 :
1):
Cemu cłowiek nie czo wymyſlaiąc podnoſi głowę y ocży wzgorę. ( ‒) Bowiem komorka mozgu wymyſlaiąca ieſt w przodku głowy GlabGad B3,
D8v.
»komorka pamięci« (1): gdy głowa bywa ku ziemi zchylona tedy ſie komorka pamięci odtwarza á wiatrowie duſzni tam wchodząc pamięć poruſzaią. GlabGad B3.