[zaloguj się]
[pdf]

KOMPILATOR (2) sb m

Oba o jasne, a pochylone.

Fleksja
sg
N kompilåtor
G kompilåtora

sg N kompilåtor (1). ◊ G kompilåtora (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Pisarz opracowujący tekst na podstawie i po przeróbce już istniejących zapisów, spisywacz [przewabiacz cudzego – compilator Cn] [czego] (2): czego iednák y compilator práwá duchownégo w Dekréćiéch RZymſkich niemógł ſie vſtrzédz y vwiárowáć. Przeto oſobné księgi Extrauagantes, intitułował/ kędy tám té Dekrétá znióſł/ których in methodum nie mógł záwrzéć. SarnStat *4; bo to iest intencia compilatorá tych Praw Polſkich, nie wpiſowáć tu w tę práktykę práwną, ieno merè leges názwáné. SarnStat 101.

ZZa