[zaloguj się]

KONAJĄCY (6) part praes act

o oraz a jasne.

Fleksja
sg
mNkonający
Akonającego
pl
A m pers konających
subst konając(e)

sg m N konający (1).A konającego (3); -ego (1), -(e)go (2).pl A m pers konających (1). subst konając(e) (1).

stp s.v. konać, Cn, Linde brak.

1. Umierający (5): OpecŻyw 42v; Ale ći co ná zmartwychwſtánie ſądu powſtáną/ wezmą ćiáłá nie tylo tákie iákie tu ná źiemi mieli/ ále ieſzcze dáleko nędznieyſze/ wezmą ie ná męki y ogień piekielny/ ćięſzkie/ śmierći bez końcá podległe/ to ieſt konáiące bez vmieránia. SkarKaz 208b.
a. W funkcji rzeczownika (3): y bogoboyni kápłani [...] konáiących rátuią/ vmárłych vcżćiwie chowáią ReszHoz 118.
Wyrażenie: »modlitwa za konającego« (2): Modlitwá zá konáiącego LatHar 654, 745.
2. Dręczący, prześładujący (1): Persequens, Goniący/ Przenásláduyący/ Konáyący. Mącz 386a.

Synonim: umierający.

Cf KONAĆ

MM