[zaloguj się]
[pdf]

KONDESCENSYJA (2) sb f

o oraz oba e jasne.

Fleksja
sg pl
A kondescensyją kondescensyj(e)

sg A kondescensyją (1). ◊ pl A kondescensyj(e) (1) [zapis: -ȩ].

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

praw. Zrzeczenie się prawa własności [condescensio Łac śr] (2): y pretendował prawo iz muią [Lanckoronę] Krol Stephąn darmo gwałtem wziął y zktorego prawa aczby condescenſią vczynił ale nagrody obiecaney niemiał. ActReg 9; Ieſli trzećią [żonę] ieſcze póymie, tedy iéy nie może ieno téż ná połowicy opráwić [...]. Te condeſcenſiȩ záchowuią Práktykowie in vſu, ſtrzégąc tego, áby mąż nie był ták mulieroſus, żeby miłuiąc żonę ſwą, miał ſie do ſczętu ſam gołoćić. SarnStat 1270.

MM