Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KONDESCENSYJA

Następne hasło: KONDONOWAĆ »

KONDONACYJA (2) sb f

Fleksja

G pl k(o)nd(o)nacyj (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Przywileje nadane przez władzę (być może w nawiązaniu do drugiego znaczenia tego wyrazu ‘przebaczenie’, cf kondonować) (2)

Przywileje nadane przez władzę (być może w nawiązaniu do drugiego znaczenia tego wyrazu ‘przebaczenie’, cf kondonować) [condonatio ‒ obdarzenie, też odpuszczenie Mącz 94d; ‒ odpuszczenie Calep; darowanie – condonatio Cn] [czyja] (2): zenas IchMM Zadaią abysmy exfraterna charitate tocondonowali perintentiey potrzeba Condonciy [!] Stefana Condonciy [!] Zigmunta ActReg 33.