[zaloguj się]
[pdf]

KONDUKT (4) sb m

Teksty nie oznaczają ó.

Fleksja
sg pl
N kondukty
A kondukt kondukty

sg A kondukt (1). ◊ pl N kondukty (2). ◊ A kondukty (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.

1. Orszak pogrzebowy połączony z ceremoniami; być może też każda procesja kościelna [conductus Łac śr] (3):

W połączeniach szeregowych (3): Dla tzego ſie kożdego roku pieniędzy vpóminaćie/ zá Mſze/ zá Kondukty/ zá Trycezymy/ zá Wilie/ y zá inſze obchody? KrowObr 76, 78; Ták wiele Pośrzednikow ná Niebie y ná źiemi. [...] Dźwięk dzwonowy. Szemránie Wiliowánia. Mſze/ Conducti. Odpuſty. GrzegRóżn Ev.

2. Modlitwa za konających [conductus Łac śr] (1):
Szereg: »wilija i kondukt« (1) : Rozſtał ſie z nędznym ſwiátem on to miły ſtárzec. Támże dzyewki zarazem gdy tho obacżyły/ Po kſiężą y po żaki nátychmiaſt ſkocżyły/ Aby nád nim Wiliye y Kondukt ſpiewano HistLan B4v.

Synonim: wilija.

MM