[zaloguj się]
[pdf]

KONIUSZCZEK (2) sb m

o jasne.

Fleksja
sg pl
N koniuszczki
A koniuszczek koniuszczki

[sg A koniuszczek.] ◊ pl N koniuszczki (1). ◊ A koniuszczki (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w. s.v. koniuszek.

Dem. od „koniec” ‘czubek’ (2) :
[Wyrażenie: »koniuszczek palca«: Nie śmiał prośić áby omocżył wſzytek pálec/ iedno tylko prośi áby omocżył koniuſzcżek pálcá w wodźie WujPos 1584/279 (Linde).]
a. O roślinach; może odnóżka, może też meszek pokrywający liście i łodygi (2): Fibrae arborum vel stirpium, Máłe odnoſzki álbo włochacinki ná drzewiéch. Item in foliis et herbis, Koniuſzczki y włochaćinki/ etć. Mącz 125c.
Zwrot: »w koniuszczki rość« (1): In angulos exire dicuntur folia, Wkoniuſzczki róść. Mącz 105a.

Cf 1. KONIUSZEK

ZCh