[zaloguj się]
[pdf]

KONKORDANCYJA (7) sb f

concor- (5), konkor- (2); -ti- (6), -ci- (1).

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w konkordyja); pierwsze a jasne, końcowe pochylone.

Fleksja
sg pl
N konkordancyjå konkordancyj(e)
G konkordancyj
L konkordancyjach

sg N konkordancyjå (2). ◊ pl N konkordancyj(e) (3) [w tym: -ae (2)]. ◊ G konkordancyj (1) [zapis: -iy]. ◊ L konkordancyjach (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Marginesowa wskazowka sygnalizująca istnienie miejsc treścią lub brzmieniem podobnych do zaznaczonego fragmentu tekstu [concordantia – zgoda, jedność Mącz 65b] (7): Máłe litery przy liczbách ábo konkordántiách ná wnętrznym brzegu/ y przy ſłowiech w texćie położone/ pokázuią do ktorych ſłow należy ktora konkordántia ná brzegu wyráżona. WujNT przedm 29, przedm 25 [4 r.].
Szereg: »konkordancyje abo miejsca podobne« (1): Dáley záſię miedzy ſzyrſzymi liniámi/ ná tymże wnętrznym brzegu/ ſą Concordántiae ábo mieyſcá podobne ták z Nowego iáko y z Stárego Teſtámentu popiſáne WujNT przedm 25.

ZCh