[zaloguj się]
[pdf]

KONKORDYJA (4) sb f

Oba o jasne, a pochylone.

Fleksja
sg pl
N Konkordyjå
G Konkordyj(e)j
I Konkordyją
L konkordyjach

sg N Konkordyjå (1). ◊ G Konkordyj(e)j (1). ◊ I Konkordyją (1). ◊ pl L konkordyjach (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Zgoda [concordia – zgoda, jedność Mącz 65b; – zgoda, jedna myśl Calep; ugoda, zgoda – concordia Cn] (1):

Personifikacja; tu w funkcji postaci literackiej (1): Więc Prudens/ więc Modeſtus też do nas przychodzą [...]. Więc pan Mánſwet y s pánią też z námi bywaią/ Zową ią Konkordią RejWiz 67v.

2. praw. Dokument zawierający treść ugody, umowy [concordia Łac śr] (1): A tákże o Concordiách ináczéy ſie rozumieć ma, w których czego nie wymięniſz, tego niémaſz. SarnStat 1268.
3. n-pers (2): Goski A6; Konkordya niewiáſtá y Romanus Rycerz pośćináni. BielKron 153.

ZCh