[zaloguj się]
[pdf]

KONTROWERTOWAĆ (6) vb impf

c- (4), k- (2); -we- (5), -ue- (1).

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
inf kontrowertować
indicativus
praes
pl
3 kontrowertują
imperativus
pl
3 niech kontrowertują
impersonalis
praet kontrowertowåno

inf kontrowertować (3). ◊ praes 3 pl kontrowertują (1). ◊ imp 3 pl niech kontrowertują (1). ◊ impers praet kontrowertowåno (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

praw. Toczyć spór przed sądem lub przed urzędnikami powołanymi do roztrząsania spraw spornych; zaprzeczać zarzutom; controvertere JanStat [controverto Łac śr] (6): Przed którémi [wójtem i ławnikami] Strony niech kontrowertuią, iáko bywa y przy ſądźiéch ſądownie. SarnStat 651, 465.

kontrowertować co (1): Gdy iuż pozew y przypozew albo przypowiaſt ku doſyć vczyniéniu ſtrony kontrowertuią. Tedy ieſliby która ſtroná od ſądu żądáłá/ może od ſądu ná ſtronę z ſwémi Adwokatámi [...] dla porády odſtępić. SarnStat 546.

kontrowertować o co (2): którą [krzywdę] pokazawſzy, ſtrony ná przyſzłych rocéch, máią plác controwertowáć o onę rzecz SarnStat 1284, 797.

Zwrot: »kontrowertować sądownie« (1): Przed którémi ſtronámi ſtrony máią controuertowáć ſądownie. SarnStat 1276.

Cf KONTROWERTOWANIE

HG