![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: KONTRYBUCYJA | Następne hasło: KONTRYFAŁ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
KONTRYBUTA (1) sb f
Fleksja
A sg kontrybutę.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Podatek pieniężny uchwalany na potrzeby państwowe, przeważnie wojenne [contributum – poradlne BartBydg]:
Zwrot: »kontrybutę dać«: Coż będziemy cżynić Kſięże/ Y ciebieć woydłok dolęże/ Kiedy nie dádzą wytykáć/ A kontributę przedſię dać. RejZwierc 233v.
Synonimy cf KONTRYBUCYJA.
Cf KONTRYBUCYJA
HG