![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: KONWIKT | Następne hasło: KONWIRSZ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
KONWINKOWAĆ (3) vb impf
Oba o oraz a jasne.
Fleksja
| inf | konwinkować |
|---|
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | by konwinkowåł |
inf konwinkować (2). ◊ con 3 sg m by konwinkowåł (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
praw. Dowodzić prawdziwości czegoś, udowadniać, przedstawiać dowód [przekonywam – convinco Cn] (3): A gdźieby ſie kto ważył tego/ żeby mimo tę Conſtitucią/ głowę zábitą/ ochraniáiąc kogo w śiedzeniu w wieży/ záiednał/ álbo o nię nadáléy do roku po zábićiu nie pozwał/ y nie popiérał/ ábo potym nie konwinkował/ dla tego áby mężobóycá wieże vſzedł: wolno będźie inſzému powinnému choc dálſzému/ z któréykolwiek liniiéy/ o to czynić y konwinkowáć SarnStat 612–613, 613.
HG