[zaloguj się]

KONWINKOWAĆ (3) vb impf

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
inf konwinkować
conditionalis
sg
3 m by konwinkowåł

inf konwinkować (2).con 3 sg m by konwinkowåł (1).

stp, Cn, Linde brak.

praw. Dowodzić prawdziwości czegoś, udowadniać, przedstawiać dowód [przekonywamconvinco Cn] (3): A gdźieby ſie kto ważył tego/ żeby mimo tę Conſtitucią/ głowę zábitą/ ochraniáiąc kogo w śiedzeniu w wieży/ záiednał/ álbo o nię nadáléy do roku po zábićiu nie pozwał/ y nie popiérał/ ábo potym nie konwinkował/ dla tego áby mężobóycá wieże vſzedł: wolno będźie inſzému powinnému choc dálſzému/ z któréykolwiek liniiéy/ o to czynić y konwinkowáć SarnStat 612–613, 613.

HG