[zaloguj się]
[pdf]

KOPEĆ (4) sb m

o oraz e jasne.

Fleksja
sg pl
N kopeć kopcie
L kopciu

sg N kopeć (2). ◊ L kopciu (1). ◊ pl N kopcie (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

Osad z sadzy powstający na knocie świecy lub lampy; też gęsty dym z sadzą; (lucubrationum) fuligo BartBydg, Cn; fumigatio Mącz; exhalatio flammae vapida a. numida, vapor flammae, vapor humidus ab igne exhalatus Cn (4): Fuligo, szadze, dicitur illa nigredo, kopecz, quae dependet de trabibus et fit ab igne, quasi fumo ligata BartBydg 61b; Mącz 139b.

W połączeniu szeregowym (1): Záżywał wſzytkich cżárow y náuk łotrowſkich: Parſkał dymem y ogniem: nie pomogły cżáry/ Kopćie/ żary/ pożogi płomienie y páry. KlonWor 24.

Szereg: »dym, kopeć« (1): Boć kto ſiedzi zá oponámi nigdy ſie ták vbrukáć nie może/ iáko ktho ſiedzi w dymie w kopciu RejAp 25.

ZZa