Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KORKODĄB

Następne hasło: 2. KORKOWY »

1. KORKOWY (4) ai

Pierwsze o pochylone, drugie jasne.

Fleksja

sg
m	N	kórkowy	n	N	kórkow(e)

sg m N kórkowy (2). ◊ n N kórkow(e) (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII – XIX w.

Znaczenia

Przymiotnik od „korek”; subereus Mącz, Calep, Cn (4): Subereus, Kórkowy Mącz 425c; Calep [1016]b.

Zestawienie: »korkowe drzewo« = Quercus suber L. (Rost) (2): Suber. Korgbaum. korkowe drże[wo]. Mymer¹ 21; BartBydg 152.