[zaloguj się]
[pdf]

1. KORZECZNIK (2) sb m

o oraz e jasne.

Fleksja
sg pl
N korzecznik korzeczniki

sg N korzecznik (1). ◊ pl N korzeczniki (1).

Sł stp w innym znaczeniu, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

Koło napędowe młyna wodnego o łopatkach w kształcie skrzynek, które się napełniały wodą (2):
Zwrot: »jako korzecznik mleć« = dużo mówić, paplać (1): Nie może być ſzcżebietliwy/ By záwżdy miał być prawdziwy Co iáko korzecżnik miele/ Nie przeſtánie do niedziele. RejZwierc [233]v.
Wyrażenie: »koło korzecznik« (1): tám możeſz zbudowáć Młyn/ v którégo mogą być kołá korzeczniki/ ná pięć ſtóp. Strum Dv.

Cf [KORZECZNICA]

AŻ