![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: KORZENISTOŚĆ | Następne hasło: KORZENNIK » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
KORZENISTY (1) ai
o jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | korzenisty | n | N | |
| G | G | korzenistégo | |||
sg m N korzenisty. ◊ [n G korzenistégo.]
Sł stp w innym znaczeniu, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) – XVII(XVIII) w.
Przymiotnik od „korzeń” ‘narząd rośliny'; mający wiele korzeni; radicosus Mącz, Cn: Radicosus, Korzeniſty. Mącz 345b.
[W przen: ma ſie im [rozumom naszym] wrzućić co ná drógę kámieniſtégo/ pniewiſtégo/ y korzeniſtégo/ iżby przez to idąc pilnie pátrzyć/ y gdźie nogę ſtáwić/ obaczyć vmiáły. SenekaGórn 245 (Linde).]
ZCh