Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KOSZOWICZNE]

Następne hasło: KOSZT »

KOSZOWY (1) ai

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w 1. kosz oraz w -owy).

Fleksja

sg
m	N	koszowy	n	N
m	G		n	G	koszow(e)go

sg m N koszowy. ◊ [n G koszow(e)go.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (ten sam przykład) i XVIII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „kosz” ‘naczynie plecione’
- a. [W funkcji rzeczownika: »koszowe« = opłata pobierana przez żupnika od samodzielnych drobnych producentów soli]

Przymiotnik od „kosz” ‘naczynie plecione’:

Wyrażenie: żart. »rycerz koszowy« = żołnierz odbywający karę obozową polegającą na zamknięciu winnego w koszu i zawieszeniu nad wodą: towárzyſz náſz ieden (o kthorym tá ſławá ieſt/ iákoby pácholęciem będąc/ miał kiediá miáſto chłoſti/ być w koſzu) Stániſłáwowi Białobockiemu ná bieſiedzye rzekł. Myły pánie/ dobra to wdy byłá wodá/ przez ktorąś w. m. kotá ciągnął. [...] A drugi thákowyſz ryczerz koſzowy powiedział themu ktory ciągnął kotá GórnDworz Qv.

a. [W funkcji rzeczownika: »koszowe« = opłata pobierana przez żupnika od samodzielnych drobnych producentów soli: Coctor quilibet, quantumcumque salis in sua gaza proprio sumptu excoquitur, tenetur dare a quolibet millenario, hoc est a duobus pulmiarki mensure Drohobicensis superfluis telonei den. novem et koszowego den. septem. InwŻup 311.]