Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KOTŁOWE]

Następne hasło: (KOTNEROWANIE) »

KOTŁOWY (2) ai

Oba o jasne (tak w kocieł oraz w -owy).

Fleksja

sg
n	G	kotłow(e)go
n	A	kotłow(e)

pl
N	subst	kotłow(e)

sg n [G kotłow(e)go.] ◊ A kotłow(e) (1). ◊ pl N subst kotłow(e) (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVIII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „kocieł” (2)
- a. Należący do kotła (1)
- b. Związany z opłatą od kotła piwa lub może gorzałki (1)
  - α. [W funkcji rzeczownikowej: »kotłowe« = opłata pobierana przez właścieiela kotła do wyrobu piwa]

Przymiotnik od „kocieł” (2):

a. Należący do kotła (1):

Wyrażenie: »kotłowe ucho« (1): [Bolesław Krzywousty] dzielnością proſtego żołnierzá wybáwiony/ ktorego potym hoynie wielkimi dáry [...] opátrzył y vpriuileiował/ y Herb Nowinę kotłowe vcho z krzyżem ná Sláchectwo nádał StryjKron 220.

b. Związany z opłatą od kotła piwa lub może gorzałki (1):

Wyrażenie: »cło kotłowe« (1): Cłá/ Targowe/ Moſtowe/ Kotłowe/ Oznicżne GostGosp 168.

α. [W funkcji rzeczownikowej: »kotłowe« = opłata pobierana przez właścieiela kotła do wyrobu piwa: Kotłowego, co w pańskim kotle robią piwa, od każdego waru całego płacą po gr 4 LustrWpol I 189, II 149; LustrSand 239; InwBiskWłocł 1598/166.]