[zaloguj się]
[pdf]

KREDENCOWAĆ (6) vb impf

k- (4), c- (2).

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
inf kredencować
indicativus
praes
sg
1 kredencuję
3 kredencuje
praet
sg
3 m kredencowåł
n kredencowało
fut
sg
1 m będę kredencowåł

inf kredencować (1). ◊ praes 1 sg kredencuję (1). ◊ 3 sg kredencuje (2). ◊ praet 3 sg [m kredencowåł.] n kredencowało (1). ◊ [fut 1 sg m będę kredencowåł.] ◊ part praes act kredencując (1). ◊ [praet act kredencowawszy.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.; poza tym XVII ‒ XVIII w.: kredensować.

1. Próbować, kosztować potrawy lub napoju i podawać do stołu; praegustare Murm, Calep, Cn; (prae)libare, propinare, libatam gustu potionem alicui tradere Cn (5): Murm 176; BartBydg 121b; Praegusto ‒ Credenczuię, wprzodkoſztuię. Calep 834a.
Przen (2):
a) Usługiwać [komu czym] (2) : Nierzkąc czáſzą/ ále też y ſzáblą ſwą wſzędźie Kredencuiąc Królowi/ vpatrzáiąc drogę/ Miáſtá y zamki wáląc/ czyniąc wielką trwogę. KochJez A3v, A3v.
b) [Próbować [co]: Tak że on puginał kredencowawszy, podał mu go: on zasię znowu weń uderzył i ugodził gi w serce KromHist 34.]
c) [Doświadczać czego: z Węgier [...] ludzie ſłużebni tym wrzodem [niemocą francuską] záráżeni do Polſki przychodzili y rozmnożyli ią/ á naprzod náſz Xiądz miły Cárdinał Friderik credencował. StryjKron 668.]
2. Poprzedzać kogo [komu] (1): Z Litwy/ y z Ruś wiele Boiárow zoſtáło/ Gdyż ich woyſko Polakom wprzod kredencowáło StryjKron 532.
3. [Iść na przedzie, przewodzić, prowadzić: Przecz wżdy, o katolicy, tak długo mieszkacie Uderzyć na kacerze, przecz się obawiacie? [...] Ja będę kredencował, wziąwszy krucyfiksa, Mając na to indulty swego pontyfiksa. Apolog 80.]

Synonim: 1. kragańcować.

Cf KREDENCOWANIE

MB