Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KREDENSOWAĆ]

Następne hasło: (KREDKA) »

[KREDENT sb m

Fleksja

D pl kr(e)d(e)nt(o)m.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

[Wierzący komuś, mający do kogoś zaufanie; zwolennik, stronnik (z lat. credens, credentis)]

Wierzący komuś, mający do kogoś zaufanie; zwolennik, stronnik (z lat. credens, credentis) : gdy widźieli [ministrowie zborowi] iáko im to Kazánie moie zá żywe zábiło/ y ocży ich kredentom áby prawdę poználi otwárzáć pocżynáło. GrodzCzyś I X2.

Synonim: zwolennik.]