Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KREDYTOR

Następne hasło: KREG »

KREDYTOROW (1) ai

Fleksja

L sg m kredytorow(e)m.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Przymiotnik od „kredytor”, tu w funkcji dzierżawczej: odnoszący się do konkretnej jednostki będącej kredytorem, wierzycielem

Przymiotnik od „kredytor”, tu w funkcji dzierżawczej: odnoszący się do konkretnej jednostki będącej kredytorem, wierzycielem: Dlużnik [...] wiedząc że roki tám pierwey prżypadáły/ gdźie miał ośiádłość on creditor, niżli iego/ ná ktore był pozwány [...] gdy one roki w creditorovem grodźie prżypadáły/ podnioſł pozew/ ktorego nigdy nie oddawał ná onego creditora, tanquam complicem bannitow, iż ty práwi tego á tego bánnitá chowaſz. GórnRozm F2v.