[zaloguj się]
[pdf]

KRUSZCOWY (7) ai

o jasne (w tym 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
sg
mNkruszcowy
pl
N subst kruszcowé
A subst kruszcowé

sg m N kruszcowy (2). ◊ pl N subst kruszcowé (3); -é (1), -(e) (2). ◊ A subst kruszcowé (2); -é (1), -(e) (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

Przymiotnik od „kruszec” ‘ruda jakiegokolwiek minerału’; metallicus Calep, Cn; metallus Mącz; metalifer Cn (7): Metalus, Co ku metallóm á kruſzczóm należy/ Kruſzcowy Mącz 219c; Calep 657b.
Wyrażenia: »gory kruszcowe« = kopalnie rudy (3): GORY KRVSZCOWE. SarnStat 405, 106, 1308.

»kruszcowe potrzeby« = prawdopodobnie rudy metali (1): Siárka to ſámá ieſt/ w którą náturá źiemné meaty/ y kruſzcowé potrzeby opátrzyłá Oczko 6v.

»stole kruszcowe« = chodniki w kopalni rudy (1): do tego trzebá Háwerze mieć od Gor gdzie Stolle kopáią Kruſzcowe BielSpr 62v.

Cf [KRUSZCZOWY]

TG