Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KRZEMIENIE

Następne hasło: [KRZEMIENINA] »

KRZEMIENIEC (17) sb m

Pierwsze i drugie e jasne; trzecie e prawdopodobnie jasne (tak w -ec).

Fleksja

	sg
N	krzemieniec
G	Krzemieńca
A	Krzemieniec
L	Krzemieńcu, Krzemiejcu

sg N krzemieniec (5). ◊ G Krzemieńca (3). ◊ A Krzemieniec (6). ◊ L Krzemieńcu (2) BielKron, SarnStat, Krzemiejcu (1) LibLeg.

Sł stp brak, Sł stp nazw os notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia

1. [Grunt krzemienisty, kamienisty]
2. n-loc Miasto (17)

1. [Grunt krzemienisty, kamienisty: Są na folwark 3 niwy, a powiedają, że nie masz co więcej przykopać, bo wszędy krzemieniec. LustrSand 292.]

2. n-loc Miasto (17): Goſczinyecz SKolomiiey do Krzemyencza praſſolny MetrKor 57/116 [idem 59/274v], 57/116v, 117, 59/274v, 275, 276; dlya pamyeczy wkxygy [!] zamkv krzemyenyeczkyego zapyſſacz kazaly y wipyſz ſKxyag panv Iwanv Kyczeru kazaly dacz pyſzano w Krzemyeyczv LibLeg 11/157; Po ſmierći krolá Ludwigá/ Węgrzy [...] Krzemieniecz/ Hrodło/ Lopácżyn/ Szniatyn/ przedáli ie Lubárdowi Litewſkiemu BielKron 378v, 382v, 385v, 386v, 422v [2 r.]; StryjKron 497 [2 r.], 582; Séymiki [...] ſkłádamy [...] piéiwſzégo roku w Lucku/ drugiégo w Włodźimiérzu/ trzećiégo w Krzemieńcu/ y ták álternatą bywáć ma. SarnStat 867.