[zaloguj się]
[pdf]

KRZYWDZICIEL (2) sb m

e prawdopodobnie w N sg pochylone, w pozostałych przypadkach jasne (tak w -ciel, -ciel-).

Fleksja
sg pl
N krzywdziciél
A krzywdziciele

sg N krzywdziciél (1). ◊ pl A krzywdziciele (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

Ten, kto wyrządza komu krzywdę, krzywdzący kogo; fraudator praedae Cn (2): Ktory pierwey byłem bluznierz/ y prześládownik/ y krzywdzićiel [blasphemus fui et persecutor et contumetiosus] BudNT 1.Tim 1/13.

krzywdziciel kogo w czym (1): będę świádkiem prętkim/ ná cżárowniki y ná cudzołożniki/ y ná krzywo przyśiężce/ y ná krzywdzićiele w myćie [in subtrahentes mercedem] naiemnikow/ wdow/ y śierot BudBib Mal 3/5.

Cf [KRZYWDNIK]

TZ