[zaloguj się]
[pdf]

KTORĘDYKOLWIEK (4) pron

W pisowni łącznej (3), rozłącznej rozdzielone zaimkiem osobowym (1).

Pierwsze o pochyloney drugie o oraz e jasne.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII(XVIII) i XIX w.

Zaimek przysłówkowy uogólniający. Wskazuje na przebieg przestrzenny drogi: przez cokolwiek, przez jakiekolwiek, obojętne jakie miejsca; aliqua, qualibet Calep, Cn; quaeunque Mącz, Cn; qualubet Calep; quaquam Cn (4):
Wprowadza podrzędne zdanie okolicznikowe miejsca (2): Mącz 334c; Pánie ia ćiebic nie zoſtánę pokim żyw/ ále którędy ty kolwiek vćiekác będźieſz/ ia zá tobą. WerGośc 219.
*** Bez wystarczającego kontekstu (2): Aliqua, Per aliquem locum ‒ Ktorędikolwiek. Calep 52b, 885a.

Cf KTORĘDYŻKOLWIEK

KK