[zaloguj się]
[pdf]

KTORYŚ (8) pron

o pochylone.

Fleksja

sg m N któryś (3). ◊ G któr(e)goś (3). ◊ D któr(e)muś (1). ◊ A pers któr(e)goś (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) ‒ XVIII w.

1. Zaimek przymiotny nieokreślony: jakiś, obojętne który, jakiś bliżej nieznany; być może też z odcieniem lekceważenia: byle jaki. Jako przydawka w zdaniu [w tym: po rzeczowniku (2)]; aliquis, quidam, quispiam, unus aliquis Cn (7): GrzegŚm 59; CzechEp 156; [będąc katem] wźiął święcenie ná Luterſkie kazánie/ od ktoregoś Burmiſtrzá/ álbo Sołtyſá ReszPrz 42; A Céſarz téż któryś vmieráiąc powiedźiał KochWr 37; Snac mysli [kanelerz] Działynskiemu ktoremus to Kowale spuscic ActReg 81; WujNT 555; gdy heretycy wołáli IEZVS: ktoryś Kátholik vpominał/ áby y ná pátronkę źiemie Węgierſkiey o przyczynę [...] záwołáli SkarKazSej 685b.
2. Zaimek rzeczowny, nieokreślony: ktoś, ktoś bliżej nieznany. Jako podmiot w zdaniu (1) : KOniecznie ſłycháć miedzy wámi porubſtwo [...] ták iż ſnać ktoryś [aliquis] ma oycá ſwego żonę. WujNT 1.Cor 5/1.

KK