[zaloguj się]
[pdf]

KTORYŻKOLWIEK (76) pron

W pisowni łącznej [w tym: z wstawioną końcówką osobową (3), partykułą „by” (2)] (66); rozłącznej [w tym: „któryż” z końcówką osobową (1), partykułą,,by” (1)].(10).

Pierwsze o pochylone, drugie o oraz e jasne.

Fleksja

sg m N któryżkołwiek (14). ◊ G którégóżkolwiek (34); -ógóż (12), -(e)g(o)ż (22). ◊ D któr(e)mużkolwiek (1). ◊ A pers którégóżkolwiek (1). subst któryżkolwiek (1). ◊ L którymżekolwiek (1). ◊ V [z orzeczeniem w 2 sg] któryżkolwiek (4). ◊ f G któr(e)jżekolwiek (1) HistRzym, któr(e)żkolwiek (1) FalZioł. ◊ A którążkolwiek (3). ◊ I którążkolwiek (1). ◊ n G któr(e)g(o)żkolwiek (2). ◊ pl N m pers którzyżkolwiek (3). subst któr(e)żkolwiek (2). ◊ D którymżekolwiek (1). ◊ A m pers któr(e)żkolwiek (1). subst któréżkolwiek (3); -éż- (1), -(e)ż- (2). ◊ I m którymiżkolwiek (1) LibLeg, któr(e)miżkolwiek (1) WujNT.

Sł stp, Cn, Linde brak.

I. Zaimek przymiotny (60):
1. Nieokreślony uogólniający: jakikolwiek, obojętne jaki; wszelki; jako przydawka w zdaniu [w tymi po rzeczowniku (3)] (52): FalZioł V 49; LibLeg 10/98, 11/46; kiedy ſię kto o krzywdę z ktoregożkolwiek páńſtwá vćiecze/ [...] będzie winien káżdy obżáłowány ſtánąc UstPraw K3; OrzRozm B2v; RejPos 205v; ActReg 44, 150; Haeretycy y inni złoczyńcy/ czáſem też z wielką ochotą y ćierpliwośćią ktoregożkolwiek męki y śmierć podeymuią: ále przedſię nie ſą błogoſłáwieni. WujNT 20; ktorzy ſię przą ktoregożkolwiek namnieyſzego ártykułu wiáry WujNT 44, 21, 76, 155, 184, 193 (9); áby nie dawáli ludźióm którégóżkolwiek ſtanu álbo záwołánia będącym/ pieniędzy ná liſty y ná zapiſy SarnStat 260, 12, 77, 201, 203, 287 (11).

Połączenie: »któryżkolwiek inny« (3): ktokolwiek przez kácerſtwo ábo odſzczepieńſtwo/ ábo prze ktorążkolwiek mną przyczynę/ odćięty ieſt od Ciáłá Chriſtuſowego WujNT 369, 796, 1171.

α. W połączeniu z rzeczownikiem wprowadza zdanie wtrącone jako nawiasową uwagę luźno związaną z kontekstem. Niekiedy z odcieniem zdania okolicznikowego przyzwolenia (16) : KromRozm III P6v; BielKron 245v; HistRzym 126; Iednoż ten ieſth ná pilney piecży v niego/ ktoregożkolwiek ſtanu ieſt/ ktory ſtoi przy ſwiętey woli iego RejPos 341, 192, 300, 306, 330, 343; RejZwierc 23v, 30, 38v; obywátele [...] źiemie Wołyńſkiéy to ieſt Woiewództwá Wołynſkiégo y Brácłáwſkiégo którégóżkolwiek ſtanu doſtoienſtwá y porządkuby byli/ nie będą áni ſą powinni podléc Exequuciiéy SarnStat 1189, 61, 1060, 1226.
β. Z odcieniem czasowo-warunkowym: jeśli, gdy jakiś, jakiżkolwiek, obojętne jaki [w tym: z trybem warunkowym (1)] (5): cóżkolwiek álbo któryżkolwiek kąt álbo węgieł/ z tego Cynká wzgórę wznieśiónégo wyymieſz/ wſzytká Koroná Polſka nátychmiaſt vpádnie. OrzQuin I2v; HistRzym 22.
Wyrażenie: »któregożkolwiek czasu, którejżekolwiek godziny« = kiedykolwiek (2 : 1): Ktoreyże kolwiek godziny grzeſzny/ weſtchnie będzie iemu miłościw. HistRzym 113; A ktoregoż kolwiek cżáſu obacży ſie/ á przyſtánie do they ſwięthey winnice iego [...] káżdego/ ná káżdy cżás do ſiebie wdzięcżnie prziymowáć racży. RejPos 60, 58v.

W charakterystycznych poąłczeniach: ktoregoż-(-ejże)- kolwiek dostojeństwa (2)) kondycyjej (3), narodu, pokolenia, porządku (2), przełożeństwa, stanu (21), zawołania (4). [Przeważnie w połączeniu szeregowym].

2. W funkcji zaimka względnego wprowadza zdanie przydawkowe (7):
a. W odniesieniu do rzeczownika (1): ku zachowaniu ſprauiedliuoſci ludzie ktoreżkolwiek mogł ſwim vcżenim przywodził. BielŻyw 96.
b. W odniesieniu do zaimka przy rzeczowniku. Zdanie przydawkowe określa pojęcie wyrażone przez rzeczownik, a wskazane lub uogólnione przez odpowiedni zaimek (6):
α. Zaimek z rzeczownikiem w zdaniu nadrzędnym w antepozycji w stosunku do podrzędnego zdania przydawkowego (3): MetrKor 37/4; [obiecuje] opátrzyć wſzytki potrzeby tey nędzney á obłędliwey drogi iego/ ktoreżkolwiek iemu ſą potrzebne ku zbáwieniu iego RejPos 183v, 262v.
β. Zaimek w zdaniu nadrzędnym, rzeczownik przy „któryżkolwiek” w anteponowanym zdaniu podrzędnym [w tym: któryżkolwiek” na dalszej pozycji w zdaniu (1)] (3): od ktorego Piotrá/ któryżkolwiek Metropolitá/ álbo Arcybiſkup mocy ſwey Vrzędnie niebierze: tákowy káżdy Odſzczepieńcem będąc ſzydźi Krolmi/ á nie święći Krole/ na Krześćijáńſkie Kroleſtwá. OrzRozm C; HistRzym 98v, 99.
** Bez wystarczającego kontekstu (1): quoquo tempore fuerit, Któregoſzkolwiek czáſu będźie. Mącz 344b.
II. Zaimek rzeczowny wymienny z zaimkiem „któżkolwiek” (16):
1. Nieokreślony uogólniający: któżkolwiek, obojętne kto (8):
a. Jako podmiot (2) lub przydawka (1) w zdaniu (3):

W połączeniu z przyimkiem + G pl (3): KrowObr 197; Bo gdźieby ſie kiedy ktoryżkołwiek z nich ważył co cżynić bes ſłowá Bożego [...] znácżne ná ſobie od BOgá karánie odnośił. CzechRozm 238v; zá pewną wiádomośćią y zá powodem ktoregożkolwiek z Pánow Senatorow/ ábo y obywátelow Koronnych. VotSzl Ev.

b. Jako orzecznik „kimżekolwiek” w nawiasowej uwadze luźno związanej z kontekstem; niekiedy z odcieniem zdania okolicznikowego przyzwolenia (5): RejAp 45v; RejPos 290, 325y; á ten ktory wámi trwoży/ odnieśie ſąd/ ktoryżkolwiek on ieſt [quicumque est ille] WujNT Gal 5/10; Acz y ten autor / ktoryżkolwiek był/ iáśnie wyznawa/ iż Chriſtus ieſt práwym Bogiem/ y Oycn rownym. WujNT 687.
2. W funkcji zaimka względnego wprowadza zdanie przydawkowe w odniesieniu do zaimka jako podmiotu lub dopełnienia zdania nadrzędnego (7):
a. Wskazującego [w tym: zdanie podrzędne w stosunku do okreslanego zaimka w antepozycji (4), w postpozycji (2)] (6): OrzRozm G; A ktoryſzkolwiek tám wchadzali/ żadny z nich záſie nie wyſzedł HistRzym 102v, 95; Iż ktorzyżkolwiek przyięli iego/ tym wſzytkim dopuśćił/ y tę im moc dał/ áby ſie zwáli ſynmi Bożymi. RejPos 298; SarnStat 76.

W połączeniu z przyimkiem „z”+ G pl (1): á ktoregoż kolwiek by on z nich Krolem wyzwolił áby ten krolował. HistRzym 101.

b. Osobowego (1): Lecż ty ktoryżkolwyek maſz nádzyeyę w Pánye/ Położże w nim záwżdy mocne ſwe vfánye/ A on cyebye ná wſſein ták záchowáé racży LubPs Ov.
** Bez wystarczającego kontekstu (1): Utercunque, Ktoryſzkolwiek/ niechay będzie kto chce. Mącz 509d.

Cf KTORYKOLWIEK

KK