Zaimek nieokreślony; wyraża osobę bliżej nieokreśloną; jako podmiot lub dopełnienie w zdaniu; aliquis PolAnt, Vulg, Cn; quis, quidam Vulg; quispiam Cn [w tym: cum ai (13)] (72): ſyn ſtárſzy ſkárżył/ Mátko ktoś v nas śilny był: Nas wſzyſtkich bárzo poſłápał BierEz N4, L4v; LibMal 1543/68, 1554/194; RejJóz O4; RejKup p7; Ale tu v was widzę kogoś nowotnego/ A pewnie to muśi być nie s kráiu náſzego. RejWiz 75, 43; RejFig Bb3; RejZwierz A4, 16, 20v, 80v; OrzQuin C2v; Mowią że tu goſpodę komuś zápiſuią Prot B3v, Bv; RejAp 161, Eev; Powiedał theż niedawno ieden kſiądz [...] iáko ſie kthoś (oſoby nie miánował) przed nim w te ſłowá ſpowiedał. GórnDworz Q3v, B8v, Q,2, Q3v, Q4v, R8 (9); GrzepGeom M4v; RejPos 256v, 257; HistLan C2v; Do koł lepak onych wołał (ktośći) [Rotis ipsis clamatum est]. O koło BudBib Ez 10/13; Mowili przeto vcżniowie ſpołem: Ktośći mu przynioſł ieść. (marg) wł. Niektoli mu (‒) BudNT Ioann 4/33, przedm b5v, b6 [2 r.]; CzechRozm 125v; KochOdpr C2v; MWilkHist D4v; CzechEp 177, 276; KochFr 39, 47, 77, 101, 103; KochMarsz 155; ArtKanc L19v; ZawJeft 21; ActReg 125; RybGęśli B3v; Tknął ſię mnie ktoś [aliquis], bo ia wiem że moc wyſzłá odemnie. WujNT Luc 8/46, Act 5/25, Hebr 2/6, s. 6; WysKaz 41; PowodPr 43; CiekPotr 2; CzahTr K, Kv, K2, K3; A gdy mu ktoś rádźił głupie ſprzyiáżliwy [!]/ Aby iáko drudzy zbiegł z chwile złośliwey/ Rzekł SzarzRyt C2.

W połączeniu z przyimkiem „z” + G pl rzeczownika (2): Ludwikowi takież krolowi Fráncuſkiemu [...] rzekł kthoś z iego miłoſnikow. GórnDworz Q6v; BudNT przedm b6v.

Połączenia: »ktoś drugi« (1): iákiś proſtak/ ná kráiu był te ſłowá przypiſał/ á potym ie ktoś drugi w text wpiſał. WujNT 4.

»ktoś inszy (a. inny)« (6): RejPos 256v; Ale znáć iſz Chryſtuſa nie znáią/ á kogoś innego do ſercá przyimuią. SkarŻyw 82; ActReg 102; nie ten Dionyzyus one kśięgi piſał/ ále ktoś inſzy pośledni. WujNT 471, 288; KlonWor 60.