Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KUCHRA

Następne hasło: [KUCIK] »

KUCHTA (3) sb m

Fleksja

	sg
N	Kuchta
A	Kuchtę
I	kuchtą

sg N Kuchta (1). ◊ A Kuchtę (1). ◊ I kuchtą (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. kuchcik, Linde bez cytatu.

Znaczenia

1. Pomocnik kucharza, kucharczyk; coquulus, magiriscium Cn (1)
2. n-pers (2)

1. Pomocnik kucharza, kucharczyk; coquulus, magiriscium Cn (1):

W połączeniu z imieniem (1): Iſch [Jan Koszulka] v Abrama Zida trzi ſkori volowe vkradl Zmaczkiem kuchtha Zwoythkyem a Zmarkyem LibMal 1550/151v.

2. n-pers (2): Potyráłá porodźił kuchtę/ A Kuchtá porodźił trzeſyogoná March¹ A2v.