[zaloguj się]
[pdf]

KUJĄCY (2) part praes act

Fleksja
sg
mNkujący
pl
G kujących

sg m N kujący (1). ◊ pl G kujących (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Wytwarzający coś z metalu przez uderzanie młotem; tu w funkcji rzeczownika (2): Stricturae. Proprie dicuntur scintillae quael de ferro candenti micant ‒ Skri, iakie od kuiaczich skaczą. Calep 1011a.
a. Bijący monetę [co] (1): Monetarius, qui monetam cudit. – Mienicze kuiaci, mienczar. Calep 672a.

Cf KOWAĆ

TZ