Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: 1. KULKA

Następne hasło: KULNY »

2. KULKA (5) sb f

Fleksja

	sg	pl
N	kulka	kulki
A	kulkę

sg N kulka (2). ◊ A kulkę (2). ◊ pl N kulki (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Znaczenia

Dem. od „2. kula”
- 1. Od nie zaświadczonego u nas znacz. ‘drąg zakończony haczykiem’ (4)
- 2. Od nie zaświadczonego u nas znacz. ‘człowiek kulawy’ (1)

Dem. od „2. kula”:

1. Od nie zaświadczonego u nas znacz. ‘drąg zakończony haczykiem’ (4): Máty/ y do Komiog kicżki/ kulki/ gwoźdźie/ to ma bydź robiono kiedy nawiętſza noc GostGosp 84.

Wyrażenie: »kulka jabłeczna« = drąg z haczykiem służący do przyciągania wyższych gałęzi przy zrywaniu jabłek (2): A oto kulká iábłecżna [uncinum pomorum]. Leop Am 8/1, Am 8/1.

W przen (1): ſkubie więc proſtaká. Iż ſię nie śmie o krzywdę oprzeć y nie vmie/ Kulkę nań założywſzy karze go ná ſummie. KlonWor 18.

2. Od nie zaświadczonego u nas znacz. ‘człowiek kulawy’ (1): Catax ‒ Kulka. Calep 172a.