[zaloguj się]
[pdf]

KUNKTACYJA (1) sb f

Pierwsze a jasne.

Fleksja
sg
G kunktacyjéj
A kunktacyją

sg G kunktacyjéj. ◊ [A kunktacyją.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Zwlekanie, ociąganie się, wahanie się [cunctatio ‒ wątpienie Mącz 72a; ‒ ociąganie, bawienie Calep; ociąganie się; odwłoka, odwłaczanie – cunctatio Cn]: A tę drugą [rzecz] odkłáda [krol] do ſądnégo dniá/ miáſto tego co miał rzéc/ do ſądowégo dniá: Ale ták podobno chćiał tknąć kunktáciéy/ która zbytnia byłá. KochAp 13; [Gdych rzekł, aby szedł do Pana, wątpieł chwilę, co czynić: iść albo nie iść, aż rzekł: „Powiedz ‒ prawi ‒ że natychmiast przyjdę.” Odniosłech to Panu i tę jego jakoby kunktacyją. PiotrDzien 327].

Synonimy: ociąganie się, wahanie się.

AKtt