[zaloguj się]
[pdf]

RACHA (6) sb m

ra- (2) Leop, SkarKaz, rå- RejPos (2); końcowe a jasne.

Fleksja

V sg racha (6).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Wyraz obraźliwy (z hebr. raka ‘pusta głowo’ lub ‘człowieku godny pogardy’); raca Vulg (6): SeklKat Iv, I3; A kto rzecze brátu ſwemu ráchá/ winien będzie rády (o sobie). Leop Matth 5/22; kto poſądza brátá ſwoiego/ [...] á vcżyni go ſobie wzgárdzonego á nikcżemnego w vmyſle ſwoim/ co ſie w tych to ſłowiech zámyka Rachá á ſzaleńcże/ iuż winien ſądu káżdego RejPos 181, 178v; A ten ktory gniew dał znáć/ á z vſt gniewliwy głos wypuśćił/ Ráchá: bez wątpienia zgrzeſzył SkarKaz 312b.

JR