[zaloguj się]
[pdf]

RACZYĆ SIĘ (1) vb impf

a pochylone.

Fleksja
inf råczyć sie
praet
sg
3 m råczył sie

inf råczyć sie. ◊ [praet 3 sg m råczył sie.]

Sł stp brak, Cn s.v. raczę, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w. (z Cn) s.v. raczyć.

1. [W funkcji zwrotnej: Rozkoszować się [czym]: tóżem po nim [koniu leżącym w błocie] baczył/ Ze ſie oną káłużą dobrowolnie raczył. Albertus B2 (Linde s.v. raczyć).]
2. W funkcji wzajemnej: Obdarzać się zaszczytnymi tytułami; dignari Cn [czym]: [kaznodzieje kacerscy nazywają papieża antychrystem, a kapłanów bałwochwalcami, a po kazaniu zwą arcybiskupa arcybiskupem, biskupa biskupem, co jest dziwne] ábowiém ieſliże Papiéż Antykryſtem ieſt/ Biſkupi iego Báłwochwálcy/ tedy ſtátecznemu człowiekowi [...] przyſtało wſzyſtko zárzućić/ [...] áni tego wſpomináć/ áni tym ſye wzaiem raczyć/ coſmy od tego Antykryſtá wźięli z Rzymu. OrzQuin K2.

Formacje współrdzenne cf RACZYĆ.

LW