[zaloguj się]
[pdf]

LEGUMEN (6) sb n a. m

Pierwsze e jasne, drugie z tekstu nie oznaczającego é.

Fleksja
sg pl
N legumen
G legumin
A legumina
I legumin(a)mi

sg N legumen (1). ◊ pl G legumin (4). ◊ A legumina (1). ◊ [I legumin(a)mi.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

1. Roślina (1): KAkol ieſt legumen ktory roſcie miedzy zbożem FalZioł I 61b.
2. Rośliny uprawiane dla ich jadalnych nasion, jak groch, bób, niektóre zboża, z których otrzymuje się kasze [1egumen ‒ jarzyna BartBydg; ‒ jarzyna Mącz 187b; 1egumen, quicquid ex terrae satis in siliquis pascitur, ut sunt fabae, pisa, cicer, lentes et similia – jarzyna wszelaka, na której łupina jest Calep; jarzyna – legumen Cn] (5): naprzód/ że tárguiąc Staw wymówi ſobie chłop kielkádźieśiąt korcy Legumin/ Owſá tákże/ śiáná/ ſłodów ſkopów/ wołów/ wieprzów. etcet. Strum K4v; A pięć złotych ná ſtráwę páchołkowi doſyć/ Niech nie wſzytko kupuie/ może co vprośić. Da mu ſie téż legumin/ to tego owégo WyprPl A2v; Iáko z máſłem/ możeſz z nim [z lardum] wárzyć leguminá WyprPl C2, C3, C3v; [A samym [ratajom] myto uroczyste pieniędzmi i leguminami dawają. LustrMalb 1565/108]. [Cf Iárzyny polne/ ále ſłuſzniey zbożnymi zowiemy Legumina. Iáko groch/ krupy/ y inych wiele co z źiárná przypráwuią SienHerb I4#v].

KN