[zaloguj się]
[pdf]

LEKTOR (8) sb m

-k- (6), -c- (2).

e jasne; -or-.

Fleksja
sg pl
N lektorowie
G lektora
D lektoróm, lektorum
I lektor(e)m
L lektorach

sg G lektora (1). ◊ I lektor(e)m (2). ◊ pl N lektorowie (1). ◊ D lektoróm (2), lektorum (1); -óm : -um SarnStat (2 : 1). ◊ L lektorach (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Osoba przeważnie stanu duchownego, wykładająca na uniwersytecie (5): Trudno Hiſtorią za fałſz mieć/ ktorą nietilko wielé inſzych/ ale teſz i ſami Lectorowie Pádwieńſcy wypiſali i pod imiony ią ſwoięmi ku czytaniu wſzyſtkiem wydali MurzHist Vv; Dekret Synodu Piotrkowſkiégo o Lektorách, którymby miáły bydź od Biſkupów Salaria płáconé. SarnStat 197; Lektorum y dwiemá Profeſsoróm in humanitate czytáiącym/ Iego M. Kśiądź Arcybiſkup Gnieźnieńſki [...] obiecał ná tym świętym Synodźie/ ſto Dukatów we złoćie z ſtrony kośćiołá Gnieźnieńſkiego SarnStat 197; Iego Królew. M. ma bydz proſzoná, áby Lectoróm czynſz iáki chćiał náznáczyć. SarnStat 198, 197.
2. Duchowny posiadający niższy stopień święceń, uprawniający go do czytania lekcji w czasie mszy św.; anagnostes, praelector, recitator Cn [lector ‒ czytelnik BartBydg; czytelnik – lector Cn] (1):

W połączeniu szeregowym (1): Epiphánius pięć roznych ſtanow miedzy ſługámi kośćielnymi wzmiánkę cżyni: kápłanow albo presbiterow/ Diakonow/ Subdiakonow/ Lektorá y Proboſzcżá. WujJud 142v. [Cf Papieſcy tzytelnicy álbo tzytátze Lectores. KrowObr [255]v].

3. Wykładowca teologii w klasztorze (2): y ſam [św, Antoni] był pierwſzym lektorem y ſtárſzym nád náuką Theologiey/ zá przyzwolenim świętego Fráńćiſzka. ſpráwował y bráćią chwálebnie/ Miniſtrem będąc ziemie Emiliey. SkarŻyw 544, 544 marg.

BZ