Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: LENIĆ SIĘ

Następne hasło: LENIEĆ »

2. [LENIEC sb m

Fleksja

N sg l(e)niec.

Sł stp brak, Cn s.v. Len dziki, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia

[bot. Thesium L.; leniec, roślina łąkowa z rodziny sandałowcowatych (Santalaceae) rosnąca na suchych łąkach i słonecznych zboczach lub Linosyris vulgaris Cass.; ożota, roślina z rodziny złożonych (Compositae) rosnąca na słonecznych wzgórzach, skałach, stepach]

bot. Thesium L.; leniec, roślina łąkowa z rodziny sandałowcowatych (Santalaceae) rosnąca na suchych łąkach i słonecznych zboczach lub Linosyris vulgaris Cass.; ożota, roślina z rodziny złożonych (Compositae) rosnąca na słonecznych wzgórzach, skałach, stepach; linum agreste Cn: Leniec ożotá/ Linum ſylueſtre. wilder flachs Heſpelgarn. M. 416. SienHerb K2#v.

Synonim: ożota.]