[zaloguj się]
[pdf]

LICHOTARZ (5) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w lichota); a pochylone.

Fleksja
sg pl
N lichotårz
A lichotårze

sg N lichotårz (1). ◊ pl A lichotårze (4).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Człowiek małowartościowy (5): BA wieręć to prawdźiwa/ trzebá ſie obacżyć/ By nie ledá lichotarz miał ſie do mnie włącżyć PaxLiz B4.
a. Człowiek grzeszny (4): RejWiz 70, 135v, 175v; Mieyże thy iedno zbroię s pocżćiwośći/ [...] A pomni iáko ſwieckie lichotarze/ Pan ſrodze karze. RejZwierc 116v.

W charakterystycznych połączeniach: lichotarz marny (2), nędzny, świecki, wszeteczny.

[U Reja zawsze w rymie: lichotarze ‒ karze.]

KN