[zaloguj się]
[pdf]

LINIĆ SIĘ (2) vb impf

się (1), sie (1).

Fleksja
inf linić się
indicativus
praes
sg
3 lini się

inf linić się (1). ◊ praes 3 sg lini się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.: lenić się.

1. Tracić sierść (1): Gdyby ſye koń linić niemógł/ thák mu vczyń. SienLek 179v.
2. Zmieniać skórę na wiosnę (o gadach) (1):
Zwrot: »z skory się linić« (1): Też letni wąż co rok z śiebie młodego vcżyni/ Z oźimiey ſię ſkory lini. KlonŻal C2v.
3. [Odpadać, łuszczyć się, schodzić (o korze drzew): Tákowe ſzcżepienie [drzewa] dobre bywa Márcá/ gdy śię iuż ſkora pocżyna linić. Cresc 1571 129.]

Formacje współrdzenne cf LINIEĆ.

Cf LINIENIE

KN