[zaloguj się]
[pdf]

LITERAT (2) sb m

e prawdopodobnie jasne (tak w litera), a prawdopodobnie pochylone (tak w -at; tak też Cn),

Fleksja
sg
A literåta
I literåt(e)m

sg A literåta (1). ◊ I literåt(e)m (1).

Sł stp w innym znaczeniu, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Człowiek wykształcony [literatus – nauczony Mącz 195d, Calep; uczony, nauczony; gramatyk – literatus Cn] (2): Alie bi mnie nie ta krata Poznal bi wnet literata Bo bich czie wnet tak przegadal RejRozm 395.

W przeciwstawieniu: »literat ... laik« (1): Theż [Tales] ze threch [!] rzecży dziękował ſzcżeſciu, to ieſt. iż cżłowiekiem był á niebeſthią że mężem á nie żoną, iż litteratem á nielaykem BielŻyw 4.

Cf LITERAK, NIELITERAT

MM